Manastir Morača nalazi se u Crnoj Gori u opštini Kolašin. Smješten je na obali rijeke Morače, po kojoj je i dobio ime, na nadmorskoj visini od 300m . Mjesto na kojem je izgrađen, je prirodna zaravnina, sa koje se pruža predivan pogled na kanjon rijeke Morače.
U blizini je i vodopad Svetigora koji se sliva u Moraču, a takva prirodna ljepota daje manastiru posebnu draž.
Manastir Morača ima veoma bogatu istoriju, a s obzirom da je podignut još u vrijeme rane vladavine Nemanjića, bio je svjedok mnogih događaja. Kao ktitor manastira pominje se Stefan Vukanović Nemanjić, sin Vukanov, a unuk Stefana Nemanje. Manastir je sagrađen davne 1252. godine.
Cijeli manastirski kompleks sastoji se od dvije crkve – glavne crkve povećene Uspenju presvete Bogorodice i još jedne manje crkve posvećene svetom Nikoli. U sklopu manastirskog kompleksa postoji i konak. Manastir Morača je građen u raškom , dok je glavni portal odrađen u romanskomstilu. Crkva je omalterisana što je u mnogome razlikuje od nekih primorskih crkava u Crnoj Gori. Manastirski kompleks okružuju visoki zidovi, na kojima su dvije kapije. Stefan Vukanović je manastir gradio od žutog kamena. Kroz dvorište manastira prolazi potočić koji se potom spušta niz stijene i formira čudesni vodopad Svetigora, koji se uliva u Moraču. Kao uzor za Moraču, poslužili su neki srpski manastiri, zadužbine vladara poput Studenice, Žiče ili Mileševe. Glavna crkva je dugačka 22.7 m, široka 6.36m, a najveća visina ( do vrha krsta ) je 23m. Popločana je sivim mermerom. Vjerovatno najljepši arhitektonski detalj u manastiru predstavljaju dvokrilna vrata na ulasku u srednji hram koja su jednim dijelom izrađena od slonove kosti. Crkva svetog Nikole je dosta manja. Visoka samo 6m, dok su joj i dužina i širina oko 5m.
Manastir Morača je živopisan, odnosno oslikan ikonama.
Freska ,,Gavran hrani proroka Iliju” , nastala u XIII vijeku, je najstarija je i najpoznatija freska moračkog manastira, dio serije fresaka kojima se opisuje život svetog Ilije proroka. . Uz ovu, iz ovog stvaralačkog perioda, poznate su i freske “Pomazivanje careva i proroka”, “Rođenje Svetog Jovana Krstitelja” i druge.
Uz freske, posebno lijepe su i ikone koje stoje uz ikonostas, a koje su radili najveći majstori XVIII vijeka. Ikona Svetog Save i ikona Svetog Luke smatraju se najvrednijim primjerima ikonopisanja na Balkanskom poluostrvu.
U manastiru se nalaze mošti, odnosno ruka svetog sveštenomučenika Haralampija. Ovaj svetac slavi se 23. februara po novom kalendaru.
